Dit was een saaie week met een leuke afsluiting.

Maandag: Niemand te bekennen
Vandaag ga ik voor het eerst dit jaar naar me werk. Normaal gesproken als ik op mijn werk aankom komen de kinderen al gillend op me afgerend. MADAM MADAM MADAM!
Vandaag is het stil.. er is niemand…. Zou ik me dan vergist hebben dat mijn werk nog helemaal niet begonnen is? Nee toch…
Uiteindelijk arriveert niet wetende Tobias ook.. Beide staan we een beetje versteld van dat er nog geen enkele leerling op school is. Zou toch raar zijn als wij ons beide vergist hebben…
Nu arriveert Meester Mohammed, nu weten we zeker dat wij ons niet vergist hebben, er is gewoon geen kind te bekennen. Iedereen viert nog lekker vakantie.
We wachten small small want we willen de school niet sluiten, en dan komt leerling 1 eindelijk aangelopen. Ze kwam niets vermoedend voorbij school en zag dat het geopend is. Nu zien wij een leerling buiten die druk bananen aan het verkopen is. Zij komt morgen meld ze.
We besluiten de enige leerling een privé les te geven. Tegen 11, zitten er ineens 6 kinderen in onze klas. Kleine groep maar goed, hier moeten we het maar mee doen.

Woensdag: Estafette
School is open, bijna alle leerlingen zijn aanwezig. Het heeft even geduurd maar nu vieren nog maar 2 leerlingen vakantie, de rest zit wel bij ons in de les. We besluiten samen met de klas estafette te gaan doen. We splitsen de klas in 2 groepen, leggen een parcours klaar en leggen de kinderen uit hoe het spel werkt. Het gaat best wel goed, de kinderen pakken het spel goed op en doen goed mee. Na school is het tijd om mijn kleren te wassen, zoals ik probeer elke woensdag te doen. Als ik aan het wassen ben komt mijn zus van 20 naast me zitten om mij te helpen. Ze verteld me dat ze zwanger is, al 4 maanden. Ik dacht dat je na 4 maanden al redelijk een buikje moest hebben, maar haar buik is nog steeds plat.
Na het wassen komt mijn andere zus in tranen naar me toe.. ze verteld me dat haar vriend het heeft uitgemaakt. We praten er over maar omdat mijn eten komt gaat zij naar binnen. Als ik op mijn bed lig en een film zit te kijken krijg ik een appje ‘hey, are u still awakeee?’ paar minuten later staat ze voor me deur. Tot laat in de avond zitten we op me bed kijken we een film en praten we over haar ex.

Donderdag: WAAR IS MIJN KLAS!?!
Vandaag hebben de kinderen net als iedere dag om 10.30 pauze. De kinderen mogen dan naar buiten om eten te halen. Er word in de buurt van onze school live muziek gespeeld. Om 11.00 hoort de klas te beginnen met hun activiteit maar er is niemand. 11.15 besluiten Tobias en ik een kijkje te gaan nemen. En jahoor….. ineens komen alle leerlingen aangerend MADAM MADAM MADAM, SIR SIR SIR!

Vrijdag: Laatste avond in me gastgezin
Vandaag op school gebeurd er weer het zelfde, de kinderen verdwijnen en komen niet meer terug. Tobias en ik besluiten ze te gaan zoeken maar kunnen ze dit keer niet vinden. De school sluit van 12.00 tot 14.00. Om 11.45 komen er van alle kanten dan toch onze leerlingen op ons afgestormd. We moeten ze helaas mededelen dat school is gesloten en dat zij maandag moeten terug komen. Voor het laatste kwartiertje gaan wij namelijk geen activiteit meer bedenken. In de avond geef ik wat kleren, shampoo en medicijnen aan me familie. Ook laat ik me vuvuzela voor me broertjes achter, wat ballonnen en de Ghanese vlag. In de avond kijk ik mijn laatste film met mijn familie en ga vervolgens lekker slapen, morgen vertrek ik naar het Compound.

Zaterdag: Hallo nieuw Gastgezin!
Vandaag vertrek ik om 17.00 naar het gastgezin. Eerst doe ik nog even mijn laatste inkopen in mijn gastgezin, en dan is het toch echt tijd om nog even flink afscheid te nemen van mijn lieve familie.
Na wat traantjes gelaten te hebben stap ik de taxi in op weg naar een nieuw avontuur. (((Voor mensen die niet weten wat een compound is… een compound zijn allemaal klei huizen naast elkaar met daar tussen een muur wat een binnenplaats vormt. In de compound is geen douch en douche met een emmer met water. Dit ben ik overigens wel gewend aangezien in mijn andere familie het water nooit uit de kraan kwam. Veder heeft de compound ook geen toilet. De toilet is een poepveld 7 minuten lopen van mijn huis waar iedere Ghanees zijn behoeftes doet. Er is ook geen stroom, in sommige compounds, mijne heeft wel stroom voor ligt dat schijnt op de binnenplaats maar dan bijv. geen stopcontact waarin ik mijn mobiel, laptop of andere dingen kan opladen. Klinkt vreselijk allemaal, maar als jij 10 weken op mijn wc in mijn oude gastgezin je behoeftes had moeten doen, ben je blij dat je nu naar het poepveldje mag, ik was namelijk de enige die doorspoelde….. en dan gaat dat stinken joh

)))
Aangekomen bij mijn gastgezin stel ik me voor, krijg ik me kamer toegewezen en begin ik gezellig te babbelen met mijn nieuwe zus. Het eerste wat mij opvalt is dat ik hier Teera word genoemd.. Tyra kunnen zij niet uitspreken. Het tweede wat me opvalt is als ik in bed lig, de rust. Ik hoor alleen gepraat, af en toe hoor ik een geit of een kip. In de verte komt zo nu en dan een motor voorbij en hoor ik een moskee.
Deze rust had ik niet bij mijn vorige gastgezin. Daar sliep ik langs een weg, die door de Ghanese als snelweg word gebruikt maar geen snelweg is. Daar sliep ik met 4 broertjes die tot laat tegen elkaar aan het schreeuwen waren. Daar sliep ik met zussen die tot laat hun muziek op hadden en gerust op hun meest valse stem een stukje mee zongen en daar sliep ik met vaders in een kamer naast me met het geluid van de TV op 210 decibel.

Zondag: Kerkdienst
Vandaag samen met Wianda naar de kerk gegaan, mijn eerste keer. Wianda komt er elke zondag. Het was super leuk, als ik dingen niet begreep vroeg ik deze na aan Wianda.
Na de kerkdienst gaan we bij mijn huis me fiets ophalen. Ik vertel mijn vader dat ik naar Wooden (restaurant) ga en pak vervolgens mijn spullen. Als ik me kamer uitkom vraag ik aan mijn zus waar mijn fiets staat. Die heeft papa al voor je klaargezet. Bedankt vaders! Deed mijn vaderfiguur in Nederland dat ook maar is…
Zodra ik terug kom word ik warm onthaald met fufu

me favoriete Ghanese gerecht moet ik zeggen…… als jullie niet weten wat het is. Google helpt je hier uit, het enige wat ik jullie kan vertellen en waar je google niet voor nodig hebt is ; ik vind het heeeel goor.

Nog maar 2 weken in dit prachtland.. en dan helaas weer naar Nederland. Wat moet dat moet..

Tot dan Kinders!