Maandag; klas verven, kuch.. bedoel olifanten.
Vandaag dan toch eindelijk de olifanten beschilderen, samen met de klas. Alle kinderen deden erg hun best om hun olifant zo mooi mogelijk te maken. Een leerling, Bankanya tekende een gezicht met ogen en mond boven de slurf van de olifant. Ik vertelde hem dat de ogen van de olifant boven de slurf zitten, en zijn bek onder de slurf. ‘Aaaah…’ Wanneer ik terug kom en zijn olifant nog een keer bekijk heeft hij geen ogen en geen bek boven zijn slurf maar nu onder zijn slurf. Ik besluit het maar zo te laten. In de pauze van mij en Tobias, stel ik voor alles later op te ruimen zodat de spullen eerst kunnen weken of drogen. Ondertussen gaan Tobias en ik naar de stad. Zodra we terug komen staan de olifanten in eens op een andere plek, zijn de kwasten opnieuw gebruikt en is er geverfd. Zo erg is dat niet toch?.. verven kan toch geen kwaad….
We ruimen alles op en zetten de lego neer voor de middag groep. In de middag als ik samen met de groep druk bezig ben met de lego, zegt Tobias ineens ‘Tyra, stond dit er al?’ en hij wijst naar de muur.
Verven kan toch geen kwaad? … De hele muur is opnieuw beschilderd met kleine kunstwerkjes.

Zodra ik thuis kom, staat mijn zusje alweer op me te wachten om samen naar de WC te gaan. Onderweg naar de wc komen mijn honden/geiten ook aangelopen en deel ik me mangoschil aan me lieve vriendjes uit. Als ik weer bij de compound aan kom staan mijn broer en zusje te wachten om samen kuikens te vangen en te aaien. Echt een rot werk… kuikens zijn super snel…..

Woensdag; Shakira is boos.
Gisteren avond ben ik op tijd thuis gekomen om samen met mijn zusje naar de wc te gaan. Mijn vader vertelde mij al dat Shakira hier boos over was. Normaal als ik mijn kamer uitloop is het eerste wat bij me op schoot springt Shakira.. maar vandaag niet. Ze is nog steeds boos, ik heb haar laten zitten. Me broer verteld me dat ze dinsdag avond de hele tijd heeft staan huilen omdat ik niet kwam opdagen….
Op mijn stage gaan Tobias en ik samen met de klas touwtje springen. Normaal hebben we een normale springtouw, maar vandaag kunnen we die niet vinden. We pakken de grote springtouw om met de klas touwtje te springen. Deze springtouw is zo groot dat hij het hele terrein in de breedte in beslag neemt. De hele klas probeert in een keer tegelijk touwtje te springen, helaas voor hun… lukt dat niet.

Zodra ik thuis aankom, word ik gelukkig weer warm onthaald door Shakira. Dit keer niet alleen door Shakira, maar ook door Iki, mijn jongste zusje die altijd bang voor me is geweest. Normaal als ik haar vast pak begint ze gelijk te huilen, maar vandaag komt zij op mij af, en als ik haar optil, begint ze zelfs te lachen.

Nacht van woensdag op donderdag..
Midden in de nacht word ik wakker. Ik ben ziek dus lig wel vaker wakker. Ineens schiet mij te binnen dat 06.30 AM niet in de avond is, zoals ik de hele tijd in mijn hoofd heb zitten, maar juist in de ochtend. Dit houd in dat vandaag mijn laatste dag in Tamale is, inplaats van vrijdag zoals ik zelf in gedachte had. Ik was van plan vrijdag tot 12 uur naar school te gaan, en afscheid te nemen van iedereen… maar dit gaat helemaal niet lukken.

Donderdag; Afscheids/ongeluksdag.
Ik stap op mijn fiets op weg naar me werk. Ik heb altijd problemen met deze fiets gehad, heel vaak lekke band, problemen met een gekke tik, problemen met me remmen. Maar het gaat nu al een tijdje goed, tot vandaag. Vandaag op mijn laatste dan, rij ik nog even een klapband. Ik ga naar de fietsenmaker. Bij de fietsenmaker aangekomen zit er een jonge. ‘De fietsenmaker is niet aanwezig.’ zegt hij. Ik vertel hem dat ik een klapband heb, en ik vraag hem hoe duur dit zal zijn. Ik heb precies 21,70GHC bij me, en totaal kost het 24GHC. Ik kom dus 2,30GHC te kort. Ik vertel de jonge dat dit mijn laatste dag in Tamale is, en dat me laatste dag niet goed begint. Zonder dat ik er om vraag, sponsort hij mij het nodige geld zodat ik mijn fiets banden kan betalen en de fietsenmaker ook kan betalen. Wanneer de fietsenmaker arriveert, verteld de jonge wat er allemaal gebeurd is. De jonge zijn fiets word gemaakt, ik bedank hem nogmaals en hij vertrekt naar school. De fietsenmaker moet eerst voor 22GHC banden kopen, de 2 overige GHC is voor hem zelf, voor de moeite. Zodra de fietsenmaker mijn band gemaakt heeft, duwt hij 2GHC in mijn hand. Hij vond het zo naar voor me, dat hij gratis mijn fiets wilde maken. Aangezien hij niks verdiend aan het kopen van de banden, vertel ik hem 1GHC zelf te houden, en 1GHC terug te geven aan de jonge, want die kent hij.

Als ik te laat op school aankom, deel ik mijn traktatie uit. Koekjes, balonnen, en super mooie loem armbandjes. Aangezien Tobias vandaag jarig is, krijgen de kinderen van hem ook een traktatie.
Als ik even met Marieke aan het praten ben, roept Tobias mij naar de klas toe. Als ik aankom zie ik alle kinderen in een halve cirkel, met in het midden kleine Abdul-Rahim met een tekening in zijn handen, waar namen op staan. Ik begin gelijk te huilen maar ben gelukkig niet de enige. De hele klas op Abdul-Rahim die er niet veel van begrijpt huilt met me mee. Dankjewel Tobias, dankjewel klas.

In de middag heb ik een afscheidsborrel met al me collega’s. En dan is het tijd om naar huis te gaan, me laatste spullen in te pakken. Nog een film te kijken met me gastgezin en te gaan slapen. Morgen vertrek ik naar Accra.

Zaterdag; Op naar huis
Ik pak mijn spullen voor de laatste keer in, en ga naar het strand. Ik check nog even mijn vliegtijden, om zeker te weten dat er niks aan de hand is. Wanneer ik thuis kom van het strand ga ik naar Caboo, een restaurant aan de overkant van Toontje. De bediende vraagt of ik vanavond naar huis toe ga, ik vertel haar dat ik inderdaad vanavond naar Nederland toe vlieg.
Zodra ik klaar zit om te gaan checkt me moeder nog een keer de vliegtijden na… vlucht geannuleerd.
Nu vlieg ik maandag avond terug naar Nederland, dus kan ik nog 2 dagen extra in Ghana blijven.

Zondag; Extra goed ontbijt
Toontje moet vandaag werken, vandaar dat ik vandaag helaas niks ga doen. Ik ga vandaag aan de slag met wat huiswerk.
Zodra ik naar Caboo ga, hier eet iedereen hun ontbijt, die bij toontje verblijft, komt de bediende op me af. ‘You are still here, why?’ Ik vertel haar dat me vlucht geannuleerd is. Ze kijkt me aan en zegt ‘oh sorry’. Vervolgens krijg ik een ontzettend goed ontbijt, extra brood, extra ei, extra alles. DANKJEWEL :D