week 12; laatste week

Maandag; klas verven, kuch.. bedoel olifanten.
Vandaag dan toch eindelijk de olifanten beschilderen, samen met de klas. Alle kinderen deden erg hun best om hun olifant zo mooi mogelijk te maken. Een leerling, Bankanya tekende een gezicht met ogen en mond boven de slurf van de olifant. Ik vertelde hem dat de ogen van de olifant boven de slurf zitten, en zijn bek onder de slurf. ‘Aaaah…’ Wanneer ik terug kom en zijn olifant nog een keer bekijk heeft hij geen ogen en geen bek boven zijn slurf maar nu onder zijn slurf. Ik besluit het maar zo te laten. In de pauze van mij en Tobias, stel ik voor alles later op te ruimen zodat de spullen eerst kunnen weken of drogen. Ondertussen gaan Tobias en ik naar de stad. Zodra we terug komen staan de olifanten in eens op een andere plek, zijn de kwasten opnieuw gebruikt en is er geverfd. Zo erg is dat niet toch?.. verven kan toch geen kwaad….
We ruimen alles op en zetten de lego neer voor de middag groep. In de middag als ik samen met de groep druk bezig ben met de lego, zegt Tobias ineens ‘Tyra, stond dit er al?’ en hij wijst naar de muur.
Verven kan toch geen kwaad? … De hele muur is opnieuw beschilderd met kleine kunstwerkjes.

Zodra ik thuis kom, staat mijn zusje alweer op me te wachten om samen naar de WC te gaan. Onderweg naar de wc komen mijn honden/geiten ook aangelopen en deel ik me mangoschil aan me lieve vriendjes uit. Als ik weer bij de compound aan kom staan mijn broer en zusje te wachten om samen kuikens te vangen en te aaien. Echt een rot werk… kuikens zijn super snel…..

Woensdag; Shakira is boos.
Gisteren avond ben ik op tijd thuis gekomen om samen met mijn zusje naar de wc te gaan. Mijn vader vertelde mij al dat Shakira hier boos over was. Normaal als ik mijn kamer uitloop is het eerste wat bij me op schoot springt Shakira.. maar vandaag niet. Ze is nog steeds boos, ik heb haar laten zitten. Me broer verteld me dat ze dinsdag avond de hele tijd heeft staan huilen omdat ik niet kwam opdagen….
Op mijn stage gaan Tobias en ik samen met de klas touwtje springen. Normaal hebben we een normale springtouw, maar vandaag kunnen we die niet vinden. We pakken de grote springtouw om met de klas touwtje te springen. Deze springtouw is zo groot dat hij het hele terrein in de breedte in beslag neemt. De hele klas probeert in een keer tegelijk touwtje te springen, helaas voor hun… lukt dat niet.

Zodra ik thuis aankom, word ik gelukkig weer warm onthaald door Shakira. Dit keer niet alleen door Shakira, maar ook door Iki, mijn jongste zusje die altijd bang voor me is geweest. Normaal als ik haar vast pak begint ze gelijk te huilen, maar vandaag komt zij op mij af, en als ik haar optil, begint ze zelfs te lachen.

Nacht van woensdag op donderdag..
Midden in de nacht word ik wakker. Ik ben ziek dus lig wel vaker wakker. Ineens schiet mij te binnen dat 06.30 AM niet in de avond is, zoals ik de hele tijd in mijn hoofd heb zitten, maar juist in de ochtend. Dit houd in dat vandaag mijn laatste dag in Tamale is, inplaats van vrijdag zoals ik zelf in gedachte had. Ik was van plan vrijdag tot 12 uur naar school te gaan, en afscheid te nemen van iedereen… maar dit gaat helemaal niet lukken.

Donderdag; Afscheids/ongeluksdag.
Ik stap op mijn fiets op weg naar me werk. Ik heb altijd problemen met deze fiets gehad, heel vaak lekke band, problemen met een gekke tik, problemen met me remmen. Maar het gaat nu al een tijdje goed, tot vandaag. Vandaag op mijn laatste dan, rij ik nog even een klapband. Ik ga naar de fietsenmaker. Bij de fietsenmaker aangekomen zit er een jonge. ‘De fietsenmaker is niet aanwezig.’ zegt hij. Ik vertel hem dat ik een klapband heb, en ik vraag hem hoe duur dit zal zijn. Ik heb precies 21,70GHC bij me, en totaal kost het 24GHC. Ik kom dus 2,30GHC te kort. Ik vertel de jonge dat dit mijn laatste dag in Tamale is, en dat me laatste dag niet goed begint. Zonder dat ik er om vraag, sponsort hij mij het nodige geld zodat ik mijn fiets banden kan betalen en de fietsenmaker ook kan betalen. Wanneer de fietsenmaker arriveert, verteld de jonge wat er allemaal gebeurd is. De jonge zijn fiets word gemaakt, ik bedank hem nogmaals en hij vertrekt naar school. De fietsenmaker moet eerst voor 22GHC banden kopen, de 2 overige GHC is voor hem zelf, voor de moeite. Zodra de fietsenmaker mijn band gemaakt heeft, duwt hij 2GHC in mijn hand. Hij vond het zo naar voor me, dat hij gratis mijn fiets wilde maken. Aangezien hij niks verdiend aan het kopen van de banden, vertel ik hem 1GHC zelf te houden, en 1GHC terug te geven aan de jonge, want die kent hij.

Als ik te laat op school aankom, deel ik mijn traktatie uit. Koekjes, balonnen, en super mooie loem armbandjes. Aangezien Tobias vandaag jarig is, krijgen de kinderen van hem ook een traktatie.
Als ik even met Marieke aan het praten ben, roept Tobias mij naar de klas toe. Als ik aankom zie ik alle kinderen in een halve cirkel, met in het midden kleine Abdul-Rahim met een tekening in zijn handen, waar namen op staan. Ik begin gelijk te huilen maar ben gelukkig niet de enige. De hele klas op Abdul-Rahim die er niet veel van begrijpt huilt met me mee. Dankjewel Tobias, dankjewel klas.

In de middag heb ik een afscheidsborrel met al me collega’s. En dan is het tijd om naar huis te gaan, me laatste spullen in te pakken. Nog een film te kijken met me gastgezin en te gaan slapen. Morgen vertrek ik naar Accra.

Zaterdag; Op naar huis
Ik pak mijn spullen voor de laatste keer in, en ga naar het strand. Ik check nog even mijn vliegtijden, om zeker te weten dat er niks aan de hand is. Wanneer ik thuis kom van het strand ga ik naar Caboo, een restaurant aan de overkant van Toontje. De bediende vraagt of ik vanavond naar huis toe ga, ik vertel haar dat ik inderdaad vanavond naar Nederland toe vlieg.
Zodra ik klaar zit om te gaan checkt me moeder nog een keer de vliegtijden na… vlucht geannuleerd.
Nu vlieg ik maandag avond terug naar Nederland, dus kan ik nog 2 dagen extra in Ghana blijven.

Zondag; Extra goed ontbijt
Toontje moet vandaag werken, vandaar dat ik vandaag helaas niks ga doen. Ik ga vandaag aan de slag met wat huiswerk.
Zodra ik naar Caboo ga, hier eet iedereen hun ontbijt, die bij toontje verblijft, komt de bediende op me af. ‘You are still here, why?’ Ik vertel haar dat me vlucht geannuleerd is. Ze kijkt me aan en zegt ‘oh sorry’. Vervolgens krijg ik een ontzettend goed ontbijt, extra brood, extra ei, extra alles. DANKJEWEL :D

Week 11; Laatste weekje voor mijn week van vertrek

Maandag; Olifanten
Vrijdag was ik zelf gestart om een olifant te maken van kranten. Dit was gelukt vandaar dat ik het nu ook in de klas uitvoer. Mijn bedoeling is om de eigen gemaakte olifanten donderdag mee naar huis te geven aan de kinderen.

Woensdag; Jongleren met Tobias
Vandaag gaan kinderen jongleren. Dit doet de ochtend groep wel vaker maar de middag groep heeft dit nog nooit gedaan. De kinderen vinden het super leuk om te leren hoe ze moeten jongleren. Ze dagen Tobias uit om met steeds meer jongleerballen te gaan jongleren. In de middag kom ik thuis en staat mijn zusje Shakira al schreeuwend klaar. ‘Teera I have to urinate’. Ze is er achter gekomen dat altijd als ik van mijn stage kom het eerste wat ik doe is lopen naar het poepveldje. Nu loopt ze ook elke dag met me mee. Op het poepveldje doen we onze behoeftes en schreeuwt ze de hele tijd ‘SAMINAMINA EH EEH WAKKA WAKKA EEEH EEH SAMINAMINA SANGAWELA IT’S TIME FOR AFRICA’

Donderdag; olifanten mee naar huis.
Ik was er vanuit gegaan dat de olifanten vandaag af zijn. Helaas is dit niet zo. Er word zo sloom gewerkt dat ik hoop dat de kinderen de olifanten nog afkrijgen voor ik volgend week überhaupt weg ben. Het lijkt wel alsof de kinderen elke dag een ding er extra opmaken in een uur tijd, en dan heb ik het over kleine dingen zoals 1 oor of 1 poot.

Zaterdag; Geen zin

Vandaag had ik gewoon zin in niks doen. Ik heb mijn kleren gewassen en ben de hele middag gezellig met mijn gastgezin opgetrokken. Ik heb tizet gegeten, lekkerder dan fufu. Morgen krijg ik porage. Dat is een Ghanees ontbijtje . Me zusje Iki begint mij toch steeds meer te mogen. Eerst vond ze de vreemde salaminga in huis nogal eng, maar na vandaag durft ze me al een handje te geven.
Ik ben gaan bedenken wat ik allemaal ga missen, dat is een hele waslijst. Ik zal jullie me hele waslijst besparen maar ik noem wel een aantal dingen op.
- Me 2 lieve gastgezinnen.
- Me topklasje.
- Mensen die ik elke ochtend gedag zeg op de fiets maar hun naam al niet meer van weet.
- Het gewoon niks kunnen en hoeven doen.
- De rust in mijn compound.
- Geiten die hier het gedrag vertonen van honden in Nederland, ze volgen me als ik kus geluidjes maak, ze komen bij me bedelen als ik eet, en aanhalen vinden ze allemaal super lekker.
- Me zusje die met mij naar de WC gaat.
- Kippen die elke ochtend ongevraagd me kamer inkomen

Zondag; Water dragen
Vandaag heb ik porage gegeten, ik vind het best wel lekker. Na mijn ontbijt kreeg ik ontbijt 2, brood met thee, dit is wat ik normaal ook voorgeschoteld krijg.
Ik ben uitwandelen gegaan en heb een paar mooie foto’s gemaakt. Kinderen ontmoet die ‘papagaaitje leef je nog’ kunnen zingen. En heeeel veel mango leeg gezogen. Jaa… gezogen. In Ghana bijt je de top van je mango af en zuigt vervolgens alle sap eruit, tot de vel open scheurt dan trek je de pit met nog vruchtvlees eraan, uit de schil en daar sabbel je op tot hij geen smaak meer heeft.
In de na middag vraagt mijn zusje of ik haar wil helpen. Samen met haar loop ik met bakken niets vermoedend naar een watertap. Hier word er een bak gevuld en vraagt ze mij of ik deze bak mee terug kan tillen… De bak word op me hoofd gezet, iedereen zit te lachen want het is ook wel heeeel erg grappig een salaminga die een bak draagt en dan beginnen we te lopen. Het was super lachen dat mijn zusje met jaren ervaring doorweekt aankomt, en ik zonder enig ervaring maar een paar spettertjes op me armen heb.
Vandaag kan ik alles de laatste dag in Ghana noemen. Vandaag is mijn laatste zondag in Ghana en dat besef ik helaas maar al te goed. Ik ben al afscheid aan het nemen van mensen waarvan ik weet ze niet meer te zien, en ik ben al aan het inplannen wanneer ik afscheid kan nemen van mensen die ik nog moet zien voor ik naar huis ga. Ik ga Ghana missen… en niet zo’n beetje ook.

Tot volgend week in Nederland!
Dikke kus vanuit Ghana voor de allerlaatste keer..

Week 10; Compound

Dit was een saaie week met een leuke afsluiting.

Maandag: Niemand te bekennen
Vandaag ga ik voor het eerst dit jaar naar me werk. Normaal gesproken als ik op mijn werk aankom komen de kinderen al gillend op me afgerend. MADAM MADAM MADAM!
Vandaag is het stil.. er is niemand…. Zou ik me dan vergist hebben dat mijn werk nog helemaal niet begonnen is? Nee toch…
Uiteindelijk arriveert niet wetende Tobias ook.. Beide staan we een beetje versteld van dat er nog geen enkele leerling op school is. Zou toch raar zijn als wij ons beide vergist hebben…
Nu arriveert Meester Mohammed, nu weten we zeker dat wij ons niet vergist hebben, er is gewoon geen kind te bekennen. Iedereen viert nog lekker vakantie.
We wachten small small want we willen de school niet sluiten, en dan komt leerling 1 eindelijk aangelopen. Ze kwam niets vermoedend voorbij school en zag dat het geopend is. Nu zien wij een leerling buiten die druk bananen aan het verkopen is. Zij komt morgen meld ze.
We besluiten de enige leerling een privé les te geven. Tegen 11, zitten er ineens 6 kinderen in onze klas. Kleine groep maar goed, hier moeten we het maar mee doen.

Woensdag: Estafette
School is open, bijna alle leerlingen zijn aanwezig. Het heeft even geduurd maar nu vieren nog maar 2 leerlingen vakantie, de rest zit wel bij ons in de les. We besluiten samen met de klas estafette te gaan doen. We splitsen de klas in 2 groepen, leggen een parcours klaar en leggen de kinderen uit hoe het spel werkt. Het gaat best wel goed, de kinderen pakken het spel goed op en doen goed mee. Na school is het tijd om mijn kleren te wassen, zoals ik probeer elke woensdag te doen. Als ik aan het wassen ben komt mijn zus van 20 naast me zitten om mij te helpen. Ze verteld me dat ze zwanger is, al 4 maanden. Ik dacht dat je na 4 maanden al redelijk een buikje moest hebben, maar haar buik is nog steeds plat.
Na het wassen komt mijn andere zus in tranen naar me toe.. ze verteld me dat haar vriend het heeft uitgemaakt. We praten er over maar omdat mijn eten komt gaat zij naar binnen. Als ik op mijn bed lig en een film zit te kijken krijg ik een appje ‘hey, are u still awakeee?’ paar minuten later staat ze voor me deur. Tot laat in de avond zitten we op me bed kijken we een film en praten we over haar ex.

Donderdag: WAAR IS MIJN KLAS!?!
Vandaag hebben de kinderen net als iedere dag om 10.30 pauze. De kinderen mogen dan naar buiten om eten te halen. Er word in de buurt van onze school live muziek gespeeld. Om 11.00 hoort de klas te beginnen met hun activiteit maar er is niemand. 11.15 besluiten Tobias en ik een kijkje te gaan nemen. En jahoor….. ineens komen alle leerlingen aangerend MADAM MADAM MADAM, SIR SIR SIR!

Vrijdag: Laatste avond in me gastgezin
Vandaag op school gebeurd er weer het zelfde, de kinderen verdwijnen en komen niet meer terug. Tobias en ik besluiten ze te gaan zoeken maar kunnen ze dit keer niet vinden. De school sluit van 12.00 tot 14.00. Om 11.45 komen er van alle kanten dan toch onze leerlingen op ons afgestormd. We moeten ze helaas mededelen dat school is gesloten en dat zij maandag moeten terug komen. Voor het laatste kwartiertje gaan wij namelijk geen activiteit meer bedenken. In de avond geef ik wat kleren, shampoo en medicijnen aan me familie. Ook laat ik me vuvuzela voor me broertjes achter, wat ballonnen en de Ghanese vlag. In de avond kijk ik mijn laatste film met mijn familie en ga vervolgens lekker slapen, morgen vertrek ik naar het Compound.

Zaterdag: Hallo nieuw Gastgezin!
Vandaag vertrek ik om 17.00 naar het gastgezin. Eerst doe ik nog even mijn laatste inkopen in mijn gastgezin, en dan is het toch echt tijd om nog even flink afscheid te nemen van mijn lieve familie.
Na wat traantjes gelaten te hebben stap ik de taxi in op weg naar een nieuw avontuur. (((Voor mensen die niet weten wat een compound is… een compound zijn allemaal klei huizen naast elkaar met daar tussen een muur wat een binnenplaats vormt. In de compound is geen douch en douche met een emmer met water. Dit ben ik overigens wel gewend aangezien in mijn andere familie het water nooit uit de kraan kwam. Veder heeft de compound ook geen toilet. De toilet is een poepveld 7 minuten lopen van mijn huis waar iedere Ghanees zijn behoeftes doet. Er is ook geen stroom, in sommige compounds, mijne heeft wel stroom voor ligt dat schijnt op de binnenplaats maar dan bijv. geen stopcontact waarin ik mijn mobiel, laptop of andere dingen kan opladen. Klinkt vreselijk allemaal, maar als jij 10 weken op mijn wc in mijn oude gastgezin je behoeftes had moeten doen, ben je blij dat je nu naar het poepveldje mag, ik was namelijk de enige die doorspoelde….. en dan gaat dat stinken joh

)))
Aangekomen bij mijn gastgezin stel ik me voor, krijg ik me kamer toegewezen en begin ik gezellig te babbelen met mijn nieuwe zus. Het eerste wat mij opvalt is dat ik hier Teera word genoemd.. Tyra kunnen zij niet uitspreken. Het tweede wat me opvalt is als ik in bed lig, de rust. Ik hoor alleen gepraat, af en toe hoor ik een geit of een kip. In de verte komt zo nu en dan een motor voorbij en hoor ik een moskee.
Deze rust had ik niet bij mijn vorige gastgezin. Daar sliep ik langs een weg, die door de Ghanese als snelweg word gebruikt maar geen snelweg is. Daar sliep ik met 4 broertjes die tot laat tegen elkaar aan het schreeuwen waren. Daar sliep ik met zussen die tot laat hun muziek op hadden en gerust op hun meest valse stem een stukje mee zongen en daar sliep ik met vaders in een kamer naast me met het geluid van de TV op 210 decibel.

Zondag: Kerkdienst
Vandaag samen met Wianda naar de kerk gegaan, mijn eerste keer. Wianda komt er elke zondag. Het was super leuk, als ik dingen niet begreep vroeg ik deze na aan Wianda.
Na de kerkdienst gaan we bij mijn huis me fiets ophalen. Ik vertel mijn vader dat ik naar Wooden (restaurant) ga en pak vervolgens mijn spullen. Als ik me kamer uitkom vraag ik aan mijn zus waar mijn fiets staat. Die heeft papa al voor je klaargezet. Bedankt vaders! Deed mijn vaderfiguur in Nederland dat ook maar is…
Zodra ik terug kom word ik warm onthaald met fufu

me favoriete Ghanese gerecht moet ik zeggen…… als jullie niet weten wat het is. Google helpt je hier uit, het enige wat ik jullie kan vertellen en waar je google niet voor nodig hebt is ; ik vind het heeeel goor.

Nog maar 2 weken in dit prachtland.. en dan helaas weer naar Nederland. Wat moet dat moet..

Tot dan Kinders!

Week 9; VAKANTIEE!

Top weekje

Maandag: Busrit
Vandaag vertrekken Laura en ik dan eindelijk een week naar Crocobite waar wij een weekje lekker gaan genieten aan het strand. We hebben een voorraad eten ingeslagen voor ons 12 uur durende busrit. Het begint al goed. Wij moeten ons om 11.00 melden bij de bus en hadden met Bash een afspraak gemaakt over dat hij of iemand anders ons kwam ophalen met de taxi. Om 10.30 zou Laura worden opgehaald bij haar huis maar er is helaas niemand te zien. Na een kwartier wachten is er nog niemand. We bellen, Bash blijkt helemaal niet onderweg te zijn en regelt een taxi.
Om 11.00 de tijd dat wij horen te vertrekken is er dan eindelijk een taxi bij mij. Zodra we aankomen blijkt er gelukkig niks aan de hand te zijn. We stappen de bus in en gaan ons 12 uur durende reis tegemoet.
Iets later dan verwacht 2.30 komen we dan eindelijk in Accra aan. Hier staat Ebenise op ons te wachten om ons naar toontje te brengen. Om ongeveer half 4 zijn we dan bij Toontje aangekomen waar ik om 4 uur s ’nachts nog even de fan sloop

. Tyra bedacht zich om de Klamboe over het bed te hangen terwijl de fan aan staat. Onze klamboe zit nu in de fan vast. Ik maak toontje wakker en die komt al lachend aangelopen. Na een half uur priegelen is onze klamboe dan toch eindelijk los en kunnen Laura en ik lekker slapen.

Dinsdag: Hachoe…
Vandaag aangekomen in Big Milly. Zodra ik en Laura op het strand zitten worden we gelijk lastig gevallen door verschillende mannen. Uiteindelijk komt er een jonge naast me zitten die het goed aanpakt en gewoon gezellig begint te praten in plaats van zeggen ‘jij moet mijn vriend zijn en ja nu wil ik geld’. Hachoe de jonge heeft mij de hele middag bezig gehouden met praten. In de avond komen we hem op een iets andere manier tegen. Meneer is stoned en dronken. Hij komt bij ons aan tafel zitten. Laura en ik komen de hele avond niet meer bij, hij zette zich zelf super erg voor schut maar dat maakt niet uit. Een gezellige avond hadden Laura en ik zeker.

Woensdag: Happy New Year!
Vandaag gaan Laura en ik surfen. Ik moet zeggen Laura deed het super goed. Ik iets minder helaas..
Wij zijn de laatste surflesgroep voor Mr. Bright voor dit jaar.
Na de surflessen gaan Laura en ik douche om schoon aan onze heerlijke avond maal te kunnen. Vanavond begint het nieuwe jaar en dat word goed gevierd. Laura en ik smullen van het heerlijke eten en luisteren naar super goede live muziek.
Er komen 2 Indische jongens aanlopen die hele gesprekken met ons voeren. Mijn dronken vriend Hachoe is er ook weer, eerst durfde hij niet te komen omdat we zoveel grapjes over hem maakte. Hachoe verteld mij dat hij me leuk vind… Zover ik weet kunnen dronken mensen niet liegen dus moet ik wel heel leuk zijn .
De hele dag waren Laura en ik opzoek naar oliebollen die overal elke dag te koop zijn maar met oudejaarsdag nergens te vinden zijn.. Om 12 uur genieten we van vuurwerk nog wat liedjes van de band en gaan we slapen. Goede avond gehad en nieuw jaar goed ingeluid op het strand met een kampvuur. Oudejaarsavond die niemand van me afneemt!!

Donderdag: Indische jongens
Vandaag word er door de barman gevraagd of ik het nummer heb van de Indische jongens die gisteren met ons aan het praten waren. Ik vertel hem van niet en dan blijkt dat zij voor de hele avond niks hadden betaald omdat ze bekende in de doormroom te slapen. In deze kamer slapen wij overigens ook. Dit is een kamer waar je met 10 personen slaapt. Laura en ik verbleven hier alle nachten met zijn 2en :D.

Zaterdag: Bus terug
Vandaag moet ik de bus terug nemen naar Tamale. Mijn bus vertrekt een uur later dan hij hoorde te vertekken dus ik loop al een uur vertraging op. Ik zit in me eentje en er komt een man naast me zitten. Kweku is zijn naam. Deze man is getrouwd met een Engelse vrouw en heeft tot sinds kort 15 jaar in Engeland gewoond. Ook heeft hij een hele lieve dochter. De hele weg heb ik gezellig met deze meneer zitten babbelen, altijd leuk als je denkt alleen te zitten. Deze man heeft me aan het einde zijn CD gegeven want hij is muziekkant. Ik moet zeggen leuke muziek!

Tot bijna kindertjes!
Groetjes vanuit GHANA

Week 8; Kerstdiner

Deze week was eerlijk gezegd nogal een hele erge saaie week.
Maandag en dinsdag had ik stage.

Dinsdag; our day
Laatste dag voor de vakantie, daarom was het ‘our day’. De leerlingen mogen allemaal lekkere dingen mee nemen. Normaal gesproken op echte scholen betekent ‘our day’ ook dat de leerlingen allemaal iets voor zich zelf mogen doen. Maar bij ons krijgen zij gewoon les. Laura is vandaag mee gegaan om te helpen op mijn werk. Na de eerste pauze vouw ik samen met Laura en de klas sterren. Hier schrijf ik hun namen op en maak er een slinger van zodat ik deze in de klas kan ophangen.
De kinderen vonden het niet leuk dat ik de sterren terug wilde hebben. Normaal mogen ze altijd alles mee naar huis nemen maar vandaag nog niet. Waarschijnlijk als ik het mee geef naar huis is het niet zoals in Nederland om het aan je ouders te laten zien, maar is het om hun kont mee af te vegen als ze naar de wc zijn gegaan.

Later in de middag hoort er leesles te zijn. Laura en ik zitten er helemaal klaar voor. Ik heb haar verteld hoe wij dit doen op mijn werk en zij krijgt van mij de eerste leerling.
Na de eerste leerling volgen er nog 4 en dan is leesles voorbij. Normaal komen er hier heeeel veeel kinderen, maar vandaag even niet.
Marieke is ook aanwezig en vraagt ons mee op een kerstborrel. ‘Ohja dat ook nog, het is deze week kerst’. Laura en ik gaan mee. Marieke heeft Mohammed en Mustafa beloofd dat als zij langer dan 5 minuten zitten en gezellig zijn zij volgende keer pizza gaan eten samen met Marieke.
Ze hebben het erg lang uitgehouden voor de pizza!

Donderdag: Kerstdiner
Vandaag is het zo ver. Eerste kerstdag! Dat gaan we vieren.
Mijn dag begint goed, uitslapen! Dat is al een feest op zich. In de middag komen Laura en Wianda. Aangezien het kerst is besluiten wij met zijn 3en een kerstfilm te kijken. We zetten Fred Claus op en vergeten even dat we in Ghana zitten. Na de film kleed ik me om, want ja bij kerstdiner moet ik er wel leuk uit zien. Als we allemaal omgekleed zijn en er helemaal op en top uitzien, rijden we naar de Lodge in onze privé Limousine. *de fiets.. kuch* . In de logde aangekomen zien we allemaal weer oranje van het zand en nat van het zweet, maar ondanks dat zijn we nog steeds prachtig.
We wachten tot ons overheerlijke kerstdiner begint. Voorgerecht: Tomaat gevuld met tonijn. Champignonsoep.
Hoofdgerecht: Kip op een bedje van sla met jam(Ghanese aardappel) ballen.
Spies met rijst en tomaat met komkommer.
Na gerecht: 3 soorten ijs.
Tijdens en na het eten mogen we genieten van live muziek van een Ghanese drum band.
Zij zingen en dansen en wij dansen mee. Toch wel leuk om zo je kerstavond door te brengen, maar het echte kerstgevoel miste ik wel een beetje.

Zaterdag: Lunchen
Vandaag heb ik afgesproken met alle vrijwilligers, wij gaan lunchen.
Vandaag halen we Kinki, dat is een soort deegbal in saus. En we halen een soort oliebol dat naar cake smaakt.
Gezellig zitten we op mijn slaapkamer te smullen van onze overheerlijke gerechten onder het genot van ‘We are the Millers’.
In de middag doe ik voor het eerst zelf me was. Normaal gesproken doe ik het ook zelf maar is iedereen aanwezig die me wel even helpt. Vandaag was er niemand aanwezig. Ik heb al me kleren schoon gekregen hoor, mag ik trots op zijn.
Rushan een van mijn broertjes is er achter gekomen dat er meer films op me laptop staan die misschien ook wel leuk zijn in plaats van elk weekend opnieuw Mr. Bean te kijken met elk weekend opnieuw de zelfde 5000 buurtkinderen waarvan ik de helft nu ondertussen zelfs bij naam weet.

Zondag: Tas inpakken
Vandaag me tas inpakken, want ja jongens… overmorgen lig ik op het strand…..

Gelukkig nieuwjaar alvast naar iedereen,
Groetjes en dikke kus vanuit Ghana!

Week 7: Over de helft

Ja jongens ik ben over me helft… ik moet alweer bijna naar huis.
Eerlijk gezegd kijk ik hier tegen op. Ik wil nog langer blijven… Het is hier veel te gezellig, ik heb een veel te leuke gastgezin en ik heb nog veeel te weinig gezien.
De enige reden dat ik terug zou willen is om mijn familie en vrienden in Nederland weer te kunnen zien. De rede dat maakt dat ik er extra tegenop kijk is dat ik in Nederland weer terug kom en mijn gastgezin en vrienden hier misschien wel nooit meer ga zien…

Natuuurlijk probeer ik nog contact met ze te houden, maar dat is moeilijker dan het lijkt denk ik.
Ondanks ik over me helft ben en niet naar huis wil heb ik weer een hele leuke goede week gehad.

Maandag; oorbellen
Vandaag doe ik voor het eerst mijn oorbellen in die ik Zaterdag gekocht heb voor mij zelf. In Ghana dragen alle meisjes oorbellen en alle mannen dragen niks. Normaal heb ik geen oorbellen in dus zal ik wel transgender zijn in hun ogen. Op mijn stage aangekomen is dit ook het eerste wat alle kinderen opmerken. Alle meiden komen op me afgestormd ‘waaaauww madam’ en zitten direct aan me oorbellen te frunniken. De jongens zeggen ‘madam you are beautiful’ ik zeg dan heel Ghanees ‘Thaaaank you’.

Donderdag; Helemaal alleen
Vandaag kom ik op mijn stage aan, alle kinderen zijn al in school maar ik ben erg vroeg…
Er is geen docent er staan ramen open en de school deur is open. Als ik de kinderen vraag hoe ze binnen gekomen zijn, zegt een van hun dat de sleutels op de grond lagen. Ik vraag ze of zij de deur hebben opengemaakt, ‘nee’ is hun antwoord. Ik bel gelijk Marieke, dit voelt niet goed namelijk..
Zodra Marieke er is, is ook Mustafa gearriveerd die veeeel minder bezorgd lijkt te zijn dan ik.
Marieke praat met Mustafa en er blijkt gelukkig niet ingebroken te zijn. Pfieuw..
Het is al laat voor de les begint door dit ongeval. Mohammed is niet aanwezig en Tobias is ook niet aanwezig. Dus ik moet de les maar overnemen.
Na de les vraag zet ik een leuke film op. Kinderen die niet op de school zitten blijven maar in en uit lopen wat niet de bedoeling is. Uiteindelijk sluit ik de voordeur af zodat er niemand meer in of uit kan. Vanuit de tralies bij de voordeur roepen kinderen ‘madam please, madam please….’ toch krijg ik een schuldgevoel maar ik vind dat ze moeten luisteren en negeer het.
In de middag kom ik thuis en doe mijn oorbellen in want die was ik vandaag vergeten. Norman en Lookman staan voor me deur. Norman duikt gelijk achter me laptop en vraagt of ik hem wil leren typen en Lookman staart me met open mond aan ‘waauww sister.. If you were not my sister and if you were old enough, I had married you’.
Voor de duidelijkheid Lookman is zo’n 4 of 5 jaar jonger dan ik maar goed…

Vrijdag; Drum lessons
Jahoor vandaag hebben Tobias en ik geregeld dat Rastaman komt. Een drumdocent. Deze meneer heeft mij in mijn introductie week djembee les gegeven, vandaag gaat hij dit in ons klasje doen.
Ik deel de groep op in 3en omdat Rastaman dit graag zo wilt, vervolgens gaan 2 groepen bij ons binnen tekenen en 1 groep speelt buiten djembe. Na 20 minuten wisselen we van de groepen. Na de djembe les krijgen ze nog voor een kwartiertje ongeveer gezamenlijk dansles. De kinderen vonden het helemaal geweldig en ik ook! Top Rastaman heb je super leuk gedaan!

Zondag; zwemles
Vandaag neem ik me vier broertjes en een zus mee naar het zwembad. Mijn broertjes duiken zonder enige moeite het water in en beginnen te zwemmen. Mijn zus kijkt er iets tegen op heb ik in de gaten, zodra ik me voeten in het water hang komt ze naast me zitten en zegt ‘sister… I can’t swim…’
Ooh… okay… ik pak der hand en ga naar het gedeelte waar wij kunnen staan hier ga ik het water in. Ze vraagt me of ik het haar wil leren. Tuurlijk wil ik dat. Ik leg uit hoe je moet zwemmen, hoe je als een zeester moet blijven drijven. Hoe je moet blijven drijven door met je voeten een kikker na te doen. Alle pogingen die ze doet lijken eerder op een ontzettend geschrokken hondje die spartelt om eruit te komen. Ze lacht keihard om haar eigen pogingen. Me broertjes lachen haar ook erg hard uit. Na vele pogingen tot is ze niet heel veel wijzer geworden van mijn les. Met zijn 6en pakken we de taxi terug, onderweg word er nog steeds erg hard gelachen om haar pogingen. Nu thuis aangekomen en even genieten van een rustig avondje hoop ik.

Fijne Kerstdagen allemaal!
Groetjes vanuit het HEERLIJK WARME GHANA, waar geen sneeuw, hagel, regen, en kou te vinden is.

Dikke kus!

Week 6; Soldaten en hun vreugde van Disney

Hoooi,

Deze week helaas niet de hele week op me stage aanwezig kunnen zijn maar ondanks dat een ontzettend leuke week gehad.

Ik heb van Irene en Gerda spullen gekregen voor op mijn stage. Stickers, potloden in kleur en grijs, lijm en een hele hoop pennen, ALTIJD HANDIG.
Tobias en ik hebben met wat spullen een leuke opdracht gedaan. Ik heb op verschillende blaadjes de kinderen hun namen opgeschreven, deze naambordjes mochten zij zo mooi maken als ze maar konden. Ze mochten niks op hun naam plakken, helaas is dat niet helemaal begrepen… maar goed. Ze kregen van ons een aantal stickers, potloden en ze gingen aan de slag. Na het mooi maken van deze naambordjes hebben we van elke leerling leuke foto’s gemaakt. De bedoeling is deze foto ergens te printen en in de klas lokaal op te hangen als versiering. De foto’s plaats ik op mijn Facebook.

Woensdag; doktersavontuur
Woensdag werd ik in de ochtend door Bash opgehaald om naar het militaire ziekenhuis te gaan. Ik kom hier aan voor 9.00.
Als eerst zit ik heel lang op een bankje te wachten voor dat ik dan na mijn gevoel bij de dokter kwam. Ik vind het al erg vreemd dat iedereen gewoon kan mee kijken terwijl ik daar zit, maar goed dat zal wel Ghanees zijn denk ik maar.
Mijn gewicht, bloeddruk, hartslag en tempratuur word gemeten.
Vervolgens mag ik doorlopen. Hmm… misschien was dit toch niet de dokter.
Nu moet ik zo’n 2 uur wachten tot dat ik ECHT naar de dokter mag, meneer is namelijk nog niet aanwezig. Maar okee ik heb in Ghana geleerd wat geduld betekent en probeer het hier nogmaals uit.
Tijdens het wachten lopen stoere soldaten rond, het minder stoere vond ik dat zij allemaal een mapje hadden. Niet zomaar een mapje, maar een roze of babyblauwe mapje van Disney prinsessen…… o__O
Uiteindelijk na het 2 uur wachten mag ik dan eindelijk naar binnen. Hier word om mijn probleem gevraagd. Na het opschrijven van mijn problemen op een blaadje word ik weer naar buiten gestuurd.
Nu mag ik opnieuw 2 uur of misschien wel langer wachten tot dat het onderzocht word.
Na dat het onderzocht word moet ik anderhalf uur op mijn uitslag wachten om vervolgens 2 uur te mogen wachten op mijn dokter die mijn uitslag begrijpt en mij kan vertellen wat er aan de hand is.
EINDELIJK bij de dokter binnen loopt hij weg, want ja er zit een cliënt te wachten op zijn uitslag dus weglopen kan wel even, voor het zelfde geld bloed ik dood, maarja weglopen moet toch even kunnen.
Wanneer hij terug komt zet hij als eerst de radio aan, dit is namelijk ook erg noodzakelijk. Dan pakt hij mijn uitslag aan begint in zich zelf te lezen.
Tijdens dat hij leest hoor ik op de Radio geen Ghanese muziek zoals ik het overal hoor, ik hoor oud Amerikaans Western muziek. Dit vond ik toch wel een beeeetje vreemd .. hahaha
Na de uitslag mag ik gaan, Bash brengt me naar huis. Wanneer ik thuis aankom is het al bijna etenstijd.
Ik schrijf me laatste kaarten af ga eten en dan eindelijk me bed in.

Zaterdag; Shoppennn
Vandaag lekker naar de stad geweest met Laura. Opzoek naar stof. Dit is een hele klus, ik weet ongeveer wat ik wil maar kan het nergens vinden. Hier in Tamale word er op elke hoek van de straat stof verkocht, ook op elke hoek staat een naaiwinkel waar je je kleren kan laten maken van de stof die je gekocht heb. DIT wil ik natuuuuurlijk ook doen. Helaas is de stof in Ghana vrijwel overal erg kleurrijk, ik ben niet zo van de kleuren.
Nu heb ik na super lang zoeken dan toch eindelijk mijn stof gevonden, waar ik een hele mooie rok van ga laten maken. Jullie mogen hem allemaal bekijken en misschien wel even aanraken als ik weer in Nederland ben, voor de rest blijft het voor iedereen een groot geheim wat het resultaat is geworden van mijn mooie rok.
Ik heb niet alleen een rok gekocht maar ook wat super leuke cadeautjes voor wat lieve mensen.

Toen ik thuis kwam van het shoppen liet ik mijn spullen zien aan mijn gastmoeder, dit doe ik altijd. Bij mijn stof kwamen er van alle kanten kinderen en volwassenen naar me toe WAAUUWW MADAM WAAUW… ik heb het goed gedaan :D
Nu maar hopen dat ze dat niet tegen iedere blanke zeggen die stof koopt…

Week 5; My friend what is wrong

Hallo iedereen, dit was een ontzettend leuke week.
Maandag tot en met donderdag heb ik stage gelopen.

Ik kom thuis en ga even in de woonkamer zitten met mijn laptop. Ik zoek muziek op voor mijn stage omdat ik misschien met mijn klas wil dansen. Norman komt naast me zitten en verteld me over zijn lievelingsmuziek, hij vraagt mij of ik op youtube ‘Johny be good’wil opzoeken. Ik zet het op en Norman begint te dansen!
Super grappig om te zien hoe hij helemaal mee swingt met het nummer.
Hij knippert met zijn vingers, zwaait armen heen en weer. Draaid alleen zijn rechter voet en dan neemt zijn linker voet het over. Hij doet de Echte Rock ‘nd Roll dansjes, en goed dat hij het kan!!
Mijn kleine Norman met zijn geweldige muzieksmaak, heeft hij vast van andere vrijwilligers maar ik ben er trots op!

Donderdag:
Donderdag ochtend kom ik op mijn stage aan. Leerlingen uit me klas vertellen mij dat zij dit weekend weg gaan. Aangezien vrijdag farmersday is en alle leerlingen vrij zijn dacht ik dat zij een weekendje weg bedoelde.
Na heel wat ‘ge awwh’ zeggen ze bring me coca cola and cookie. Ik ‘no you bring me coca cola and cookie’ waarop zij niet waarschijnlijk niet wetend wat het betekend antwoorden ‘yess!’.

Ik vond het al zo raar dat zij de hele tijd vertelde we gaan dit weekend weg . Ik vroeg ze of ik ze maandag zag en dan zeiden ze ‘aah Monday I leave’ . De kinderen gaan dus maandag weg terwijl maandag toch echt weer school is.
Ik loop naar Mohammed en Mohammed vraagt me of ik cola en koekjes heb mee genomen.
Ik vraag hem hoezo en hij verteld mij dat de kinderen hem hebben verteld dat ik vrijdag terug vlieg naar huis, en elke vrijwilliger neemt als afscheidscadeau cola en koekjes mee…
Ik ga nog lang niet naar huis hoor!!!!Alle kinderen hebben nog 2 maanden last van me en daarna hebben ze eindelijk rust.
Vanavond vieren wij met alle vrijwilligers SINTERKLAAS.
Heerlijk cola, sprite, pepernoten, schuimpjes, chips en cadeautjes.
We doen een spel met de dobbelsteen. Tijdens het spel in ronde 1, verzamel ik 4 cadeautjes. Helaas ben ik ronde twee, drie cadeautjes kwijt.
Aan het einde cadeautjes verdelen zodat iedereen er 3 heeft. Ik eindig met een ontzettend leuk tasje, oorbellen en armbandjes. Dankjewel Sinterklaas!

Vrijdag :
In mijn straat woont een gehandicapte jonge. Deze jonge zit altijd heel alleen de hele dag op een steen. Als ik hem zie zeg ik hem altijd gedag, hij zegt me altijd erg vrolijk gedag terug en herkent mij nu ook. Laatst had ik hem mee genomen naar me gastgezin. Nu heeft hij nieuwe vrienden erbij. Norman en Lookman spelen altijd voetbal met hem.
Norman en Lookman vinden het super grappig dat hij niet kan voetballen door zijn rare loopje. Hij vind het na mijn gevoel geweldig dat hij aandacht krijgt. In de middag zit hij nu soms voor mijn huis te wachten en als ik hem dan opnieuw gedag zegt vraagt hij of Norman en Lookman er zijn.
Vrijdag ochtend komt Tobias naar mijn huis toe en plaatst zijn fiets hier zodat wij samen naar de office kunnen lopen en hier met andere vrijwilligers op trip kunne gaan.
Onderweg naar de office kom ik mijn vriend tegen. Ik zeg hem net als altijd gedag en vraag hoe het met hem gaat. Hij kijkt een beetje boos. Hij herkende mij niet omdat ik met Tobias liep. Toen ik zei My friend what is wrong.. kreeg ik pas een reactie. Herkenning.
Bij mole aangekomen al wat bavianen tassen zien stelen van mensen bij het zwembad.
Na lekker geluncht te hebben gaan wij op pad naar olifanten. Met de jeep rijden we door het natuurpark.
Wij spotten een olifant die tegen over een rivier staat. Hij zou deze rivier niet oversteken. Dit zorgt ervoor dat wij de kans krijgen om inplaats van 50 meter bij de olifant verwijderd te staan nu 15 meter voor hem staan. De olifant vind dit niet zo leuk en laat even zien dat hij sterk is om voor onze neus een boom te breken.
Wanneer wij besluiten veder te rijzen zien wij opnieuw een olifant, deze een stukje veder weg. Aangezien wij voor 2 uur betaald hadden moesten wij eigenlijk gaan. Maar meneer de olifant besloot om voor ons vertrek onze kant op te lopen voorbij onze jeep. Ik denk niet eens 10 meter van ons verwijderd. Wat hadden wij een gellluuuk zeg.

Zaterdag
Vanochtend loop safari gedaan. Wij zijn met een ranger door het natuurpark gelopen, echt super leuk. Weer olifanten gespot. Dit keer was hij zich lekker aan het wassen.
Na de safari lekker genieten van de zon! Ben lekker rood en bruin geworden!
Na de lunch wezen kanoën. Ontzettend mooie vogels gezien en een aparte hagedis die ik helaas niet op de foto kreeg. De boot liep helaas dan weer vol met water maar dit keer hebben andere mensen mijn leven gered.
Goede afsluiting van mijn week 5 want ik leef nog!

Dikke kus en groetjes vanuit Ghana!